استاد محمدرضا لطفی، آن یار دیرینه‌ی بی‌همتا به جاودانگی پیوست.
او تمام زندگی‌اش تلاش و دقت و وسواس در موسیقی نژاده و ردیف بجامانده از میراث‌داران موسیقی کهن و آموزش به شاگردان بود. دستی توانا در نواختن و فکری سنتی در اصالت تاریخی آهنگ و نغمه، با حال و هوا و شور و شیدایی خاص خود داشت. از شروع زندگی موسیقایی‌اش به شکلی تأثیرگذار در عرصه‌ی هنر و جاودانگی سنت‌های آن راه پیمود و به انجام رساند.
همواره دلسوز طبقه‌ی کارآمد کم‌درآمد بود. حیف و صدحیف که خیلی زود درگذشت و ما را سوگوار کرد.
با تأثر فراوان
محمدرضا شجریان
۱۳۹۳/۲/۱۲
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر