سلام دوستان اين متن رو وقتی داشتم توی اینترنت می چرخيدم پیدا کردم خيلی برام جالب بود شما هم ازش لذت ببرید
تصویر سازی در آواز و صدا
تا بحال به به تصویری که یک خواننده از آواز و کلمه هایی که بکار میبره دقت کردید؟
منظورم از کلمه ی تصویر در آواز،شکل دهی به شعر هستش
یعنی خواننده این توانایی رو داشته باشه که با صدای خودش تصویر شعری رو که میخونه در ذهن شنونده مجسم کنه
چیزی مانند واج آرایی ولی خیلی دقیق تر و ظریف تر
بدون تعصب و اقرار باید گفت استاد شجریان بهترین خواننده ای هست که در آواز هایی که خوانده،به بهترین شکل ممکن شعر
رو با صدای خودش به تصویر میکشه
من امروز سعی میکنم چند نمونه ی زیبا و واضح رو براتون مثال بزنم و تحلیل کنم
با هم از مثال های ساده تر به سخت تر جلو میریم
1- قطعه ای از آواز آلبوم (زمستان است)
زمین دل مرده سقف آسمان کوتاه . . .
در این شعر گفته شده که سقف آسمان کوتاه است.خوب خواننده چه جوری باید کوتاه بودن سقف آسمان رو نشون بده؟
استاد شجریان بسیار زیرکانه کلمه ی کوتاه رو خیلی کوتاه بیان میکنه و هیچ کش و قوسی به این کلمه نمیده.اگه دقت کنید
برای های لایت کردن و تاکید بر کوتاهی سقف آسمان،کشش خاصی به کلمه ی ((دلمرده)) که قبل از سقف آسمان میاد،میده
2- بگذار تا مقابل روی تو بگذریم دزدیده در شمایل خوب تو بنگریم
تا بحال به حرکات کسی که میخواد دزدانه کار انجام بده دقت کردید؟ بدنش رو جمع میکنه و به قول معروف یواشکی کارش رو انجام میده
استاد شجریان وقتی به کلمه ی دزدیده میرسه صدای خودش رو جمع میکنه و صداش در هنگام ادای کلمه ی دزدیده شبیه کسی میشه که داره یواشکی کاری انجام میده
و در واقع با صدای خودش دزدیده در شمایل نگریدن و دید زدن رو نشون میده
3- دوش می آمد و رخساره برافروخته بود
قطعه ای از تصنیف ((جان عشاق)).وقتی کلمه ی (دوش) بیان میشه،انگار به کل تصویر این تصنیف رنگ سیاه پاشیده میشه و همه چیز در تاریکی مطلق فرو میره
صدای شجریان با گفتن کلمه ی (دوش) تاریکی رو به همراه میاره
4- من به دستان پر از تاول،اینطرف را میکنم خاموش وز لهیب آن روم از هوش . . .
قصه چیه؟
اگه آلبوم فریاد رو گوش نکردید نصف عمرتون رو بیهوده تلف کردید
داستان این شعر اینه که خانه ی شاعر یا راوی آتش گرفته و در شعله های آتش در حال سوختنه
تصور کنید کسی رو که داره با زحمت زیاد آتش خونه ی خودش رو با آب و پتو و . . . خاموش میکنه و از شدت گرمای
آتش ، از هوش میره
من به دستان پر از تاول اینطرف را میکنم خاموش وز لهیب آن روم از هوش
شجریان وقتی به کلمه ی (هوش) میرسه صدای رفته رفته کمرنگ تر و کمرنگ تر میشه،تا اینکه صدای به کل خفه میشه
دقیقا شبیه کسی که داره از هوش میره و کم کم میفته زمین
5- هنگام سپیده دم خروس سحری دانی که چرا همی کند نوحه گری
یعنی که نمودند در آیینه ی صبح کز عمر شبی گذشت و تو بی خبری
حتما اتفاق افتاده که صبح زود و همون دم دمای سپیده دم،توی اون گرگ و میش از خواب بیدار بشید و برای کاری برید بیرون
استاد با صدای خودش دقیقا اون هوای پر از رمز و راز ((سپیده دم)) و اون گرگ و میش رو در صدای خودش به نمایش میذاره
و در آخر اندوه و افسوس خودش رو از بیخبری انسان از گذشت عمر با ناله ای نشون میده
ولی بهترین و به نظر من زیبا ترین تجسم و تصویر سازی رو در آخرین نمونه ای که معرفی میکنم میشه به وضوح
مشاهده کرد
6- ملامت گوی عاشق را چه گوید مردم دانا که حال غرق در دریا نداند خفته بر ساحل
که حال غرق در دریا نداند خفته بر ساحل
توی فیلم ها حتما صحنه ای رو دیدید که کسی توی یک دریای طوفانی غرق میشه
استاد شجریان وقتی به کلمه ی (دریا) میرسه ،برای ادای حرف الف از کلمه ی دریا موج خاصی به صداش میده
و با تکرار این موج ها دقیقا امواج دریای طوفانی رو مجسم میکنه
و جالب تر اینکه این موج ها یکی بعد از دیگریدر حال دور تر شدن و گم شدن هستند
تصور کنید کسی توی چنین موج هایی گیر افتاده و در حال غرق شدن باشه
شما با دقت به صدای شجریان این تصویر رو دقیقا میتونید مجسم کنید
کسری وحیدی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر