هنر سیر و سفر

Photo : meysam rezakhan

كتابی می خوندم از آلن دوباتن به نام " هنر سير و سفر " خانم گلی امامی اين كتاب رو ترجمه كردند . اين كتاب بيشتر درباره تأثيراتی هست كه مكانها بر روان آدمی میذاره . بيشتر درباره انسانهاست درباره زيباييه و اينكه چرا ما به زيبايی نياز داريم و اين زيبايی تأثيرش چی می تونه باشه .

يه شخصيتی در كتاب هست به نام آقای دوك كه می خواد بره لندن و چند ساعتی قبل از سفرش به يه كافه انگليسی می ره ، بعدش با خودش فكر می كنه برای چی بره لندن؟ لندن همين كافه است و بعد به خونش بر می گرده . يا اينكه يه جايی می گه : سفر برای آدمهايی هست كه در پی خوشبختی هستن يا سفری كه با ديدن يه عكس شروع می شه اما وقتی در منظره ای مشابه همون عكس قرار می گيرن احساس می كنن كه می خوان برن به دستشويی!!!

به نظرم در اصل سفر يه حالت روحی است و لازم نيست حتما" از جايی به جای ديگری بريم ...

هدف آلن دوباتن توی اين كتاب اينه كه آدمها بايد خودشون رو از درون بسازن و ديدگاهشون رو از درون تغيير بدن وگرنه هر جا كه برن و به هرچی كه نگاه كنن اون اندوه و غم و افسردگی هميشه باهاشون هست .

در واقع سفر برای اينه كه ديدگاهمون از درون تصفيه بشه ...

اميدوارم همينطور بشه ...