دو خـــدا وجـود دارد ، خـدایی کـه اساتیـدمـان بـه مـا آمـوختنـد و خـدایی کــه بـه ما مـی آمـوزد.
خـدایـی کـه مـردم همـیشـه دربـاره اش سخـن مـی گـوینـد و خــدایـی کــه بـا مـا سخـن مـی گویــد.
خــدایـی کـه آمـوختـه ایـم از او بتـرسیـم و خــدایـی کـه بـا مـا از مهــــــر مــــی گوید
خـدایـی کـه آن بـالاست و خــدایـی کـه در زنـدگـی روزمـره مـا مشارکت دارد.
خــدایـی کـه مـا را مـواخـذه مــی کنـد و خــدایـی کـه قـصـورات مــا را مــی بـخشـــد.
خــدایـی کـه مـا را بـه آتش دوزخ تهـدیـد مـی کنـد و خــدایـی کـه بهتـرین راه را نشان مــی دهـد.
خــدایـی کـه مـا را زیـر بـار گنـاهانمـان خــرد مـی کنـد و خــدایـی کـه ما را بـا عـشقـش مــی رهـانــد.
پـائـولـو کـوئیـلـو
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر